کروماکی در هالیوود

پرده کروماکی در هالیوود

پرده کروماکی این روز ها کار را برای کارگردانان و تهیه کنندگان آسان کرده است.
اینروزها باوجود دوربین ها و تصویربرداری اسان فراموش میکنیم که اولین تصاویر متحرک خودشان نوعی جلوه ویژه حساب میشدند.
چه برسد به پرده سبز یا همان فون کروماکی
سابقه فیلمسازی به قرن 19 برمیگردد.
در اوایل دهه 1860 که با استفاده از وسایلی مانند زنده گرد و پراکسینوسکوپ، سازوکارهای تولید مصنوعی به وجود آمد.
و تصاویر دو بعدی متحرک به نمایش درآمدند.
تصاویر متحرک تا پایان سده 19 میلادی، تنها به عنوان هنر دیداری به حساب می امدند.
اما ابتکار فیلم های صامت ذهنیت مردم را نیز در اختیار گرفته بود.
و در آغاز سده 20 میلادی بود که ساختار داستانی فیلم ها شکل گرفت.
در ادامه همراه شوید تا چگونگی استفاده از پرده کروماکی در هالیوود را برای تان شرح دهیم.

پرده کروماکی و متد مات کردن

پرده کروماکی در تلویزیون

جلوه های ویژه اولیه به دوران آغازین فیلم سازی برمیگردد.
به یکی از اولین فیلمسازانی که زندگیش را صرف مطالعه هنر توهم کرد، ژرژ ملی یس.
ملی یس در فیلم سال 1897 به نام چهارسربهترازیک سراست، نوعی حقه تصویری را شروع کرد که اولین شکل از استفاده از پرده سبز یا پرده کروماکی است.
این استفاده از صفحه مات برای پخش چندگانه است.
به نوعی که فیلم معرفی شده کاراکتر را لحظاتی به صورت بدون سر نشان میدهد درحالی که سر وی بر روی میز است.
و نه فقط یک سر بلکه چهار سر در تصویر موجود است.
با در نظر گرفتن وسایل و نوعی دوربینی که ملی یس استفاده میکرد باید بدانیم که او کار خارق العاده ای کرده بود.
کار او به این صورت بود که بخش هایی از فیلم را که سرها قرار بود در ان باشند را با استفاده از تکه هایی از شیشه و رنگ سیاه پوشاند و درفیلم برداری های دیگر بقیه بخش های فیلم را سیاه میکرد و جاهایی که سیاه کرده بود را فیلم برداری میکرد.
این مات کردن باعث میشد که هیچ نوری به زیرش نرسد و در نتیجه هیچ تصویری ضبط نمیشد.
اون با انجام چندباره اینکار توانست فیلم چهارسربهترازیک سر است را بسازد .
اولین فیلم با جلوه های ویژه به وجود بیاورد.
البته هنوز زمان زیادی تا استفاده از پرده سبز یا پرده کروماکی مانده بود.
این تکنیک با مات کردن دوبار در فیلم سال 1903 با نام سرقت بزرگ از قطار استفاده شده است.
اینبار به قصد ایجاد یک دنیای بزرگتر بود.
برای مثال یک صحنه سرقت از واگن قطار درحال حرکت وجود دارد که با توجه به امکانات ان زمان غیر ممکن بود.
حال در این فیلم یکبار بخش سرقت و یکبار هم منظره بیرونی قطار با استفاده از تکنینک مات کردن فیلم برداری شده است .
و یکی ازاولین کارهای جلوه های ویژه را تحویل جامعه داده است.

چگونه از یک فون کروماکی پرتابل استفاده کنیم؟
مشاهده

پرده کروماکی در آتلیه

پرده کروماکی و متد شیشه

از آنجایی که در دهه های اول قرن نوزده پرده کروماکی یا همان پرده سبز اختراع نشده بود.
حقه های تصویری دیگری لازم بود که انجام بشود.
در دهه های 1900 و 1910 تکنیک های جدید به وجود اومد.
برای مثال تصویر روی شیشه یکی از این متد ها بود.
به صورتی که تصویر پشت صحنه را قطعه ای شیشه نقاشی میشد و این شیشه بین شخص فیلمبرداری و دوربین گذاشته میشد.
این متد توسط نورمن داون اصلاح شد تا هزینه های ساخت ساز را کاهش بده و تصاویر رورا بتواند دقیقتر و بزرگتر تولید کنه.
مشکل این متد این بود که نقاشی ها باید در صحنه طراحی و نقاشی میشدند.
کاری که داون کرد این بود که شیشه را به رنگ سیاه نقاشی کرد.
تا بعدا این بخش های سیاه بتونن توسط نقاشان با مهارت و تمرکز کافی نقاشی بشن.
این متد شیشه تا دوران طلایی هالیوود ادامه داشت و حتی تو دوران دیجیتال ما هم دیده شده که از ان استفاده بشه.

صفحه سیاه

مشکل مات کردن و شیشه در این بود که دوربین باید ثابت میموند و هیچ اکشنی نمیتواست خارج از این بخش انجام بشه.
و متد مات کردن جدیدی توسط فرانک ویلیامز به وجود امد.
به این صورت که بازیگران در مقابل یه صفحه تماما سیاه به بازی پرداختند .
بعدا این تصویر گرفته شده در تغییر داده میشد تا کاراکتر ها به صورت سیاه سفید دربیایند.
این بخش سفید تصویر اینبار به صورت قسمت مات شده استفاده میشد و در تصاویر دیگر گرفته شده قرار داده میشد.
میتوان نمونه اینکار را در فیلم طلوع خورشید فرانک ویلیامز مشاهده کرد.
این متد که به این پروسه ویلیامز گفته میشد نمونه خیلی مشهوری در فیلم سال 1933 به مرد نامرئی دارد.
به صورت که مرد نامرئی به صورتی فیلم برداری شده که بازیگر با پوشیدن یک لباس کامل تماما سیاه در مقابل یه صفحه تماما بازی کرده است .
و این متد انقدر به یاد ماندنی و موثر بود که حتی بعد از اینکه متدهایی بهتری هم ایجاد شده بود از ان استفاده میشد.
شاید بتوان این متد را پدر پرده سبز یا پرده کروماکی نامید.

تولید ویدیو آموزشی و آشنایی با آن
مشاهده

پرده آبی رنگ

پروسه ویلیام مشکلاتی داشت.
مثلا که هر سایه ای رو بازیگر باعث میشد که بخشی از کاراکتر در هنگام فیلمبرداری حذف شود.
متد جایگزینی توسط سی داج دانینگ به وجود امد که بعد ها به نام پروسه دانینگ شناخته شد.
این پروسه از نورهای رنگی استفاده میکرد، به صورتی که پس زمینه را به نور آبی رنگ در میاورد و اشیاء پیش زمینه را به رنگ زرد.
با تکنیک هایی میشد که این دو را کاملا از هم جدا کرد و به نتیجه ای مانند صفحه سیاه دست پیدا کرد.
پروسه دانینگ اولین بار در فیلم کینگ کنگ 1933 استفاده شد.
مشکل این پروسه این بود که فقط در فیلم های سیاه و سفید استفاده میشد.
جایگزین بهتری در سال 1940 توسط هنرمند جلوه های ویژه لری باتلر در فیلم دزد بغداد به وجود آمد.
باتلر فیلم برداری را در جلوی یک صفحه آبی رنگ(چون ابی بیشتری تفاوت را از رنگ پوست داشت) انجام داد.
پس از فیلمبرداری اون رنگ ابی را از فیلم دوربین حذف میکرد .
به نتیجه ای مثل پروسه دانینگ دست پیدا میکرد.
و پس از جایگزنی پس زمینه با تصویر مورد نظر کاراکتر را در تصویر جدید ظاهر میکرد.
این متد باعث شد که لری باتلر به جایزه اسکار بهترین جلوه ویژه دست پیدا کند.
مشکل این روش هم این بود که همیشه در کنار کاراکتر خط نازکی از رنگ آبی پیدا بود.
و هنوز با فیلم هایی که در اینده با تکنیک پرده سبز یا پرده کروماکی ساخته شدند فاصله داشت.
این روند بسیار وقت گیر بود و جزیاتی مانند مو و دود در اون پیدا نبود.
ولی حتی با وجود مشکلات این روش استفاده های بسیاری از ان شد مانند فیلم ده فرمان 1956.

نحوه ساخت ویدیو آموزشی در کوتاه‌ترین زمان
مشاهده

مجری جلوی پرده کروماکی

صفحه زرد

هنوز تا زمان استفاده از پرده سبز یا پرده کروماکی زمان مانده بود .
پرتو ولاهوس، یکی از بزرگترین ها در تمام دوران این تغییرات بود.
در دهه 1950 روش صفحه زرد را به وجود اورد.
این متد بسیار توسط استدیوی والت دیزنی در دهه 1970 استفاده شد.
این متد به گونه ای است که از بازیگرانی در معرض نور معمولی استفاده میشود .
در حالی که جلوی یک صفحه زرد رنگ که توسط  لامپ های بخار سدیم روشن شده است بازی میکنند.
توضیحات این روش کمی تخصصی میشود که از حوصله بحث خارج است.
این تکنیک تعدادی از بهترین فیلم های زمانش رو به وجو اورد.
از نمونه های بسیار معروف ان میتوان به فیلم مری پاپینز در سال 1964 اشاره کرد که جایزه اسکار رو برای بهترین جلوه های ویژه برنده شد.
و تنها مشکل این روش هم در این بود که تنها یک دوربین با قابلیت این فیلمبرداری وجود داشت .
آن متعلق به دیزنی بود، و دیزنی هم برای اجاره این دوربین هزینه هنگفتی را دریافت میکرد.

بازگشت پرده آبی رنگ به پرده کروماکی

دوباره پترو ولاهوس، با درخواست استدیویی از ولاهوس برای رفع اشکال پرده ابی رنگ، اون پس از شش ماه تلاش توانست مشکل این پرده ها را حل کند.
و از اولین و موفقترین فیلم های ساخته شده توسط این روش بن هور است.
این روش انقدر موفق بود که از ان تقریبا به مدت 40 سال استفاده شد.
پس از این و با وارد شدن دیجیتال به دنیای فیلمبرداری تغییر از پرده آبی رنگ به سبز رنگ صورت گرفت.
که در مقاله پروسه کروماکی میتوانید آن را دنبال کنید.
اصطلاح پرده کروماکی یا پرده سبز که این روزها به تمامی این جلوه های ویژه گفته میشود رشدی داشته است.
که زمینه های آنچنان بزرگی را پوشش میدهد که خیلی از هنرمندان اولیه که به جلوه ویژه میپرداختند تنها میتوانستند در رویاهای خود آن را ببینند.
این روزها عقیده هایی وجود دارد که سینما بیش از اندازه به جلوه های ویژه وابسته شده و باید به فرم ساده تری از فیلمسازی واقعی بازگردیم.
اما باید دانست که همچین مدلی هیچگاه وجود نداشته و از آغاز فیلمسازی تا کنون همیشه جلوه های ویژه بخش جدانشدنی دنیای سینما بوده است.
تنها چیزی که مهم است چیزی است که در تصویر نمایش داده میشود.
و مهم نیست در یک منظره طبیعی برداشت شده باشد یا جلوی پرده کروماکی در استودیو کروماکی.

بهترین روش های بهره گیری از فون کروماکی برای اینفلوئنسرها
مشاهده